Geboorte verhaal van de Twins

Zo als beloofd zal ik vertellen hoe het gebeurde.

Het was 17 Nov

Had net de oudste van de opvang gehaald en ging eten voor ze maken.

Net toen ik klaar was met eten moest ik gaan plassen.

En toen ik op wou staan voelde ik iets naar beneden vallen en d8 nee niet nu

Ben toen zo snel van de wc af gegaaan en ging bij de buurvrouw aan kloppen, toen weer de huis ingerend de kids gepakt en me tas enso.

Toen gelijk de ziekenhuis bellen nou kreeg een mvr aan de tel die vast d8 ja zal niet zo erg zijn want wou niet zomaar een ambulance sturen.

Moest van proberen overeind te komen van der zodat me buurvrouw kon zien wat nou precies naar beneden kwam en voordat ik het wist braken me vliezen.

Opdat moment ging er zoveel door me hoofd maar d8 blijf kalm je heb nog 2 andere kids hier en van de buurvrouw.

Me ma gebeld en die ging me vriend bellen.

Eenmaal in de ziekenhuis kregen we dus al het slechte nieuws te horen dat we er uit van moesten gaan dat zowiezo 1 het niet zou overleven.

Weet niet meer wat ik toen precies d8 maar kon alleen maar huilen huilen en huilen.

Volgende dag kregen we 20 weken echo en bleek het 2 meisjes te zijn en dat 1 vlies was gebroken.

Mocht ik dan weeeen krijgen zouden ze toch proberen met weeeen remmers.

Nou 19 Nov ik had die dag zo´n pijn maar ook een rare pijn voelde niet eens als wee

Dokter der bij gehaald en toen ze ef gingen voelen kwam Jennefer er al gewoon deruit .

Ik had niet eens ontsluiting ze gleed er gewoon langzaam deruit.

En daar lag ze ineens op me een heel klein mensje die der van buiten helemaal af is maar alleen niet van binnen.

Ze heeft toen nog zo´n 5 min geleeft en toen moesten we af scheid van der nemen.

Moest nu proberen om me kalm te houden om de andere der in te houden.

Maar de weeenremmers werken niet.

De ¨pijn zakte af maar wist en zei ook tegen de dokter dat de volgende vandaag of morgen geboren zal worden want kreeg me zelf niet kalm.

En toen die nacht werd ik wakker met een pijn en d8 jah ze komt er aan.

Dokters weer de snel derbij en weer geen onstluiting en voordat ik het wist kwam Jennely nog in der vruchtzak eruit.

En toen moesten we drama opnieuw weer beleven en zei bleef 10 min nog leven.

We mochten ze nog samen zien en hebben veel foto´s van ze gekregen .

Echt mooie foto´s ze leken beide op hun vader net als Jonay.

Paar uur later waren we al weer thuis zonder de dames.

Want hebben besloten toch onderzoek te laten doen, maar ze zullen vast niks vinden.

Voor mij gevoel kon me lichaam het niet aan want had al zoveel pijn en was oververmoeid.

Het leek ook alsof het de laaste loodjes waren het was gewoon te snel.

Niet alles loopt mooi af het zal een reden voor zijn hoop daar oooooooit achter te komen.

Maar we gaan veder met leven en zekers voor de 2 die we al hebben want die hebben ook recht op een pa en ma .

En ooit zal der weer een kleine in me armen als de tijd rijp is

Chanella

En zal nooit me meisie´s vergeten.